دِلخُوش بِ کُدام عَمل ، آرِزویِ مَرگ ،
و چشم به کدام عَزم و اِراده بِدوزَم و از خُدا طَلب فُزونِیِ عُمر کُنَم ... !
دیدی!
زِین ـجا ماندِه وُ زان ـجا راندِه ...
آری! الدُّنیا سِجنُ المُومِن؛
امّا کُدام مُومِن ...
آه که قافیه را چه بد باختِه ای اَگَر ، در سِجن باشیِ و مُومِن نَباشی ... !
این دنیا نتیجه ـَش این است :
خستگی خستگی خستگی ...
« ... ـشَرَفُــ المَکانِ بِالمَکِینــــ ... »
یعنی :
قُم بی تُو اِحساس پوچی می کَرد ؛
وَ تُو قَدَم رَنجه کردی ،
و از پوچی رهایی ـَش دادی ... !
اُولاد زَهراء جُمله بِالذات دِلبَـرَند ؛
دوستان زهرا بالعرض ... !
سِلمُ لمَن سالَمَکُنَّ ...
